La huida de Feijóo de Galicia fue el resultado del efecto mariposa; una moción de censura fracasada en Murcia provocó un adelanto electoral en Madrid, con el reforzamiento del sector «Ayuso» del PP y su debilitamiento en Castilla y León, provocando la salida de Casado y la llegada del «salvador» Feijóo.

Esto es lo que significa Galicia para el PP; si para salvar su marca electoral y los intereses de sus allegados, en su camino para recuperar el control de las cuentas del estado, tiene que dejar Galicia en la estacada, se deja. Para la burguesía española y sus gobiernos, incluido el del PSOE-UP, y para la que está tras el PP y la Xunta en concreto, el pueblo trabajador gallego es totalmente prescindible.

El pueblo gallego no pierde nada con la huida de Feijóo, al contrario, su paso por la Xunta durante estos 13 años fue como la del caballo de Atila, literalmente la hierba no crece después de él ejemplificado en el dato demográfico: más de 300.000 gallegos y gallegas emigraron en estos años de Feijóo.

Emigración masiva que se puede calificar de «limpieza étnica», fruto de sus políticas de desindustrialización con los cierres sonados de Vestas, Alcoa, Siemens Gamesa, Poligal, desertización del rural al servicio de la industria eléctrica, privatización y el desmantelamiento de los servicios públicos, destrucción y privatización del sistema financiero con la venta de las Cajas de Ahorro, etc., etc…

Feijóo fue un gran gestor de los intereses de las grandes multinacionales y la gran empresa. Tras él queda una nación «escarallada» como dijera hace unos años Isaac Díaz Pardo, con un PP en la cuerda floja, pues se va el «líder» (recordemos que en las últimas elecciones las siglas «PP» prácticamente habían desaparecido) y con él todo su aparato.

Dejan en un acuerdo entre los dos sectores del PP en Galicia, los «baltaristas» y los «del birrete», en una maniobra defensiva, a un hombre oscuro y semidesconocido. Con este acuerdo pretenden evitar una fuga de votos hacia la derecha, Vox, y hacia la izquierda, el BNG, en una situación en la que la movilización social está siendo sostenida en el tiempo.

Tras los retrocesos en Alcoa y Vestas después de las duras luchas del año pasado, parecía que el movimiento obrero y popular iba a dar unos pasos atrás. Pero las huelgas del metal en A Coruña, las del transporte urbano en Vigo y Ourense, las de las de dependencia en el hogar o el Consorcio de Igualdad y Bienestar, la traicionada de la conserva en febrero se juntan a las luchas sociales contra el desmantelamiento de la sanidad o frente a los planes eólicos, demostrando que la lucha no les da tregua.

La nueva Xunta que asuma el gobierno va a tener que lidiar con un campo minado de luchas obreras y populares; y es una Xunta más débil que la dirigida por Feijóo.

Si a finales del año pasado, cuando la lucha de Alcoa y Vestas, fue un gran momento para haber convocado una Jornada de Lucha que expulsara a Feijóo y el PP de la Xunta, ahora es el momento de avanzar hacia unificar todas las luchas con el mismo objetivo: con Rueda al frente la política va a ser totalmente continuista; así que o lo echamos YA o vamos a nuevos retrocesos.

En este cuadro no es de recibo fomentar movilizaciones aisladas una de otra, tanto en el campo sindical como político, y al tiempo, en sectores claves en lucha como la conserva, firmar convenios que solo dividen a las trabajadoras provocando retrocesos. Parece que lo que pretenden desde el BNG, CIG, etc., es demostrar a la burguesía su poder para movilizar, y desmovilizar cuando sea necesario para fortalecer su presencia electoral.

Para Corriente Roja la salida no es «para enemigo que huye puente de plata», Feijóo se va de Galicia para Madrid (era, como para todo «colonizado», su sueño), pero deja tras él la continuidad en la política de Atila, de no dejar crecer la hierba. Es deber de las fuerzas obreras y populares, sindicales, políticas y sociales unificar las luchas.

Este 25 de Xulio puede y debe ser un momento clave para avanzar en esa unificación de las luchas para la construcción de una Jornada de Lucha que expulse de una vez por todas al PP de la Xunta.

GALEGO:

Comunicado diante da “fuxida” de Feijoo

A fuxida de Feijoo da Galiza foi o resultado do efecto bolboreta; umha moción de censura fracasada en Murcia provocou un adianto electoral en Madrid, co reforzamento do sector “ayuso” do PP e seu debilitamento en Castela e León, provocando a saida de Casado e a chegada do “salvador” Feijoo.

Esto é o que significa Galiza para o PP; se para salvar a sua marca electoral e os interese dos seus achegados, no seu camiño para recuperar o control das contas do estado, ten que deixar Galiza na estacada, deixa-se. Para a burguesía española e os seus gobernos, incluído o do PSOE UP, e para a que está tras o PP e a Xunta no concreto, o pobo traballador galego é totalmente prescindible.

O pobo galego non perde nada coa fuxida de Feijoo, o contrario, o seu paso pola Xunta durante estos 13 anos foi como o do cabalo de Atila, literalmente a herba no crece despois dele exemplificado no dato demográfico: mais de 300 000 galegos e galegas emigraron nestos anos de Feijoo.

Emigración masiva que pódese cualificar de “limpeza etnica”, froito das suas políticas de desindustrialización cos peches soados de Vestas, Alcoa, Siemens Gamesa, Poligal, desertización do rural ao servizo da industria eléctrica, privatización e o desmantelamento dos servizos públicos, destrución e privatización do sistema financeiro coa venda das Caixas de Aforro, etc., etc. 

Feijoo foi un gran xestor dos interese das grandes multinacionais e a gran empresa. Tras ele queda unha nazón “escarallada” como dixera no seu dia Isaac Diaz Pardo, cun PP na corda frouxa, pois vaise o “líder” (lembremos que nas ultimas eleccións as siglas “PP” practicamente desapareceran) e con ele todo o seu aparello.

Deixan nun acordo entre os dous sectores do PP na Galiza, os “baltaristas” e os “do birrete”, nunha manobra defensiva, a un home escuro e semidescoñecido. Con este acordo pretenden evitar unha fuga de votos cara a direita, Vox, e cara á esquerda, o BNG, numha situación na que a mobilización social está sendo sostida no tempo.

Tras os retrocesos en Alcoa e Vestas despois das duras loitas do ano pasado, semellaba que o movemento obreiro e popular ía dar uns pasos atrás. Mas as folgas do metal na Coruña, as do transporte urbano en Vigo e Ourense, as das de dependencia no fogar ou o Consorcio de Igualdade e Benestar, a traizoada da conserva en febreiro xúntanse á loitas sociais contra o desmantelamenteo da sanidade ou fronte aos plans eólicos, demonstrando que a loita non lles da tregua.

A nova Xunta que asuma o goberno vai ter que lidiar cun campo minado de loitas obreiras e populares; e é umha Xunta mais débil que a dirixida por Feijoo.

Se a finais do ano pasado, cando a loita de Alcoa e Vesta, foi un gran momento para ter convocado umha Xornada de Loita que botara a Feijoo e o PP da Xunta, agora é o momento de avanzar cara a unificar todas as loitas co mesmo obxectivo: con Rueda ao fronte a política vai ser totalmente continuista; así que ou bótamo-la XA ou imos a novos retrocesos.

Neste cadro non é de recibo o de fomentar as mobilizacións, isoladas umha doutra, tanto no eido sindical como político, e o tempo, en sectores chaves en loita como a conserva, asinar convenios que só dividen ás traballadoras provocando retrocesos. Semella que o que pretenden desde o BNG, a CIG, etc., é demostrar á burguesía o seu poder para mobilizar, e desmobilizar cando sexa necesario cara a fortalecer a sua presenza electoral.

Para Corrente Vermella a saída non é “para inimigo que fuxe ponte de prata ”, Feijoo vaise da Galiza cara Madrid (era, como para todo “colonizado”, o seu soño), mas deixa tras ele a continuidade na política de Atila, de non deixar crece-la herba. É obriga das forzas obreiras e populares, sindicais, políticas e sociais unificar as loitas. 

Este 25 de Xullo pode e debe ser un momento chave para avanzar nesa unificación das loitas para a construcción dunha Xornada de Loita que bote fora dunha vez por todas ao PP da Xunta.